เมื่อถึงเวลา...ที่ฉันต้องจบจากชั้นอนุบาล3 ก็คงตกใจเหมือนกันที่ต้องจากเพื่อนๆที่รักที่สุดไปฉันได้เเเต่งเป็นบัณฑิตน้อยเเละมีการเเสดงร่วมกับเพื่อนๆเป็นครั้งสุดท้ายเป็นช่วงเวลาที่มิตรภาพของเพื่อนเด่นชัดที่สุดถึงทุกคนจะมีความเป็นเด็กเเต่ความรู้สึกก็คงรับรู้ได้ถึงความรักของเพื่อนและคุณครูที่มีให้กันมาตลอด 4 ปีได้เหมือนกันเเละปัจจุบันฉันยังคงไม่ลืมพวกเขาเลยฉันยังหวังว่าจะได้พบพวกเขาอีกในเร็วๆนี้เเน่นอน ตอนที่ฉันอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ฉันต้องย้ายจากจังหวัดกำเเพงเพชรมาจังหวัดพิษณุโลกเพื่อย้ายตามพ่อมาอยู่บ้านพักของข้าราชการที่ศูนย์ส่งเสริมการเกษตรตอนที่ฉันเข้ามาเรียนในวันเเรกต้องยอมรับว่าฉันร้องไห้ออกมาเลยเพราะเพื่อนทุกคนต่างไม่คุ้นหน้าเลยเเเต่เมื่อนานๆไปพวกเขาเข้ากับฉันได้ดีมากเลยทีเดียวที่โรงเรียนนี้เพื่อนๆใหม่ของฉันมาจากฐานะที่เเตกต่างกันทั้งนั้นบางคนเรียนหนังสือไม่ค่อยเก่งเเละสอบได้คะเเนนตกมาตลอด ฉันได้มีโอกาสสอนเขาให้เข้าใจเเละเมื่อการสอบมาอีกครั้งเขาสามารถทำคะเเนนได้เกือบเต็มซึ่งคุณครูก็ชมเขาอีกด้วย ฉันรู้สึกดีใจเเทนเพื่อนเลยตอนนั้นฉันภูมิใจมากที่ทำให้เพื่อนมีความสุขเเละเก่งวิชานี้อีกด้วยเเละเพื่อนคนนี้กลายเป็นเพื่อนคนสนิทของฉันโดยไม่รู้ตัวเลยเเละเช่นเคยฉันก็สอบได้ที่ 1 มาสองปีเลย ฉันเคยเเข่งประกวดเรียงความลดภาวะโลกร้อนอีกด้วย เเละได้รับรางวัลที่ 1 ของระดับอำเภอมาเลยทีเดียวเป็นเกียติบัตรเเละของขวัญเยอะเเยะมากมายที่เป็นของบริษัท นานมี และฉันก็ต้องจากเพื่อนมาเป็นครั้งที่สองเพื่อต้องเข้าเรียนใหม่ในจังหวัดสมุทรสงครามย้ายตามพ่ออีกตามเคยพ่อฉันได้ย้ายมาอยู่กระทรวงที่อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี เพื่อจะย้ายกลับบ้านเกิดของเเม่เพราะตาของฉันเพิ่งเสียไปเเละเป็นจังหวะที่ครอบครัวของฉันเดินทางกลับมาถึงจังหวัดสมุทรสงครามพอดีนัน่เป็นสิ่งที่ไม่ไดีเอาซะเลย ฉันได้ย้ายมาศึกษาต่อในชันประถมศึกษาปีที่2 ในโรงเรียนเมืองสมุทรสงคราม ฉันได้พบกับเพื่อนอีกคนหนึ่งที่เป็นเด็กเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่เหมือนฉันเเละฉันกับเขาก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาตลอดเลยเขาเป็นเพื่อนที่นิสัยดีมากๆ เเละเมื่อถึงตอนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 มีการสอบคัดห้องฉันติดห้อง 1 เเละต้องเเยกกับเพื่อนคนนั้นไปก็รู้สึกคิดถึงเหมือนกันนะ ฉันก็เจอสังคมใหม่อีกทีที่มีเเต่เพื่อนที่ถนัดในการเรียนหลายๆด้สนเเตกต่างกันออกไป ในเทอมเเรกฉันสอบได้ที่ 15 รู้สึกตกใจมากนี่คงเป็นผลการเรียนที่ต่ำที่สุดสำหรับฉันเเล้วเเต่ฉันก็ไม่ยอมเเพ้เเละฉันก็สอบได้ที่ 1 ของสายชั้นมาตอนเทอม 2 รู้สึกภูมิใจกับตนเองมากๆที่สามารถเเข่งกับใจตนเองได้สำเร็จเเละตอนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ฉันได้มีบทบาทให้กับโรงเรียนเเละได้สร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนมากมายที่เด่นที่สุดคือฉันมีโอกาสได้เข้าร่วมโครงการการเเข่งขันตอบปัญหาสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ซึ่งทีมของฉันมีด้วยกันอยู่ 3 คน เพื่อนอีกสองคนนั้นต้องเป็นคนที่จะต้องอยู่กินนอนกับฉันเป็นเวลาเกือบ 7 เดือนเพื่อฝึกซ้อมในการเเข่งขันต้องพักการเรียนในครึ่งบ่ายของทุกวันเลยทีเดียว ฉันเเละเพื่อนอีกทั้งสองคนต้องเหนื่อยกว่าคนอื่นๆเพราะพวกเราได้ก้าวเข้ามาเเล้วจะถอยได้อย่างไรเเละฉันได้เเข่งระดับจังหวัดสถานที่คือโรงเรียนเมืองสมุทรสงครามโรงเรียนของฉันเองเป็นโรงเรียนเจ้าภาพเเละทีมของพวกเราได้ถ้วยรางวัลที่ 1 มาอีกด้วยทิ้งห่างกับอันดับ 2 มากเลยทีเดียว เเละทีมของฉันก็ได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวเเทนของระดับภาคในโรงเรียนเเห่งหนึ่งจังหวัดนครปฐมเเละได้รางวัลที่ 1 กลับมาอีกเช่นเคย เมื่อถึงระดบประเทศได้ไปแข่งขันที่พระราชวังสวนจิตรลดาจังกรุงเทพฯทีมของฉันติดรอบชิงชนะเลิศเเต่ก็ต้องตกรอบไปเพียง 2 คะเเนนเสียดายมากๆเเต่ก็ต้องยอมรับว่ายังมีทีมอื่นที่เก่งกว่าเราเเค่ได้มาเเข่งที่นี่ก็ภูมิใจที่สุดเเล้ว
